De Stichting Taiwan Shian-Chin in The Netherlands biedt vandaag, 21 mei 2019, een petitie aan de Commissies voor Buitenlandse Zaken en Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking, met een oproep aan de Nederlandse regering om bij de WHO aan te dringen zich te houden aan haar eigen Handvest, te stoppen met verdere politisering van de gezondheid, en zich uit te spreken voor de toelating van Taiwan tot de WHA. De petitie wordt aangenomen door Mevrouw Pia Dijkstra, Voorzitter van de Commissies voor Buitenlandse Zaken, Deheer Raymond de Roon, Voorzitter van de Commissies voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking, en Deheer Martijn van Helvert, lid van boven genoemde commissies.
Dit is de eerste keer dat de Taiwanese gemeenschap in Nederland door middel van een petitie aandacht van de Tweede Kamer en de Nederlandse samenleving vraagt. Voor de ceremonie bereidde de stichting een grote teddybeer voor met verband op kop en handen, en gekleed in een oranje T-shirt met "Health For All, Taiwan Can Help" als opschrift, welke symboliseert dat Taiwan kan bijdragen.
De Stichting stuurt vijf vertegenwoordigers om de petitie in te dienen en nodigt de Taipei Representative Office in The Netherlands uit om getuige te zijn van dit belangrijke moment. Volgens de Stichting heeft de WHO als doel vastgesteld dat gezondheid een fundamenteel mensenrecht is, een universele waarde waar geen onderscheid wordt gemaakt naar ras, religie, politieke overtuigingen, economische of sociale status. Maar Taiwan wordt afgewezen door politieke factoren. Het thema van de WHA-bijeenkomst van dit jaar is "Gezondheid voor allen"（Health for All）en wordt "Promote Health" genoemd, "Een Veilige Wereld”（Keep the World Safe） en het "Zorgen voor de kwetsbaren"（Serve the Vulnerable）, samen met andere slogans, maar de leden van de WHO vrezen voor de Chinese druk, en laten Taiwan met haar 23 miljoen inwoners niet deelnemen aan de WHA en vak-gerelateerde bijeenkomsten. De slogan van "gezondheid voor allen” is hierdoor verworden tot een holle frase omdat er door dit beleid een gat is ontstaan in het systeem voor de ziektepreventie-en bestrijding van de WHO en daarmee de wereldwijde inzet incompleet is.
De Stichting noemt ook een voorbeeld van hoe het mis ging in de wereldwijde SARS epidemie van 2003. Omdat Taiwan was buitengesloten, werd deze informatie niet verstrekt en door dit isolement lieten hierdoor tientallen nodeloos het leven.
Verder zegt de Stichting dat Taiwan het vervoersknooppunt van de Indo-Pacifische regio is, waar jaarlijks tientallen miljoenen passagiers de grens passeren. Taiwan en Nederland zijn verbonden met dagelijkse rechtstreekse vluchten en er vinden veel uitwisselingen plaats op het gebied van personen en goederen. Als Taiwan niet is opgenomen in het systeem voor ziekte preventie en bestrijding van de WHO, zal dit verzuim niet alleen een bedreiging vormen voor de volksgezondheid in Taiwan en Nederland maar ook voor de wereld als geheel.
Bovendien verscheen in april dit jaar een artikel van Mevrouw Hsin-Hsin Chen, Vertegenwoordiger van Taipei Representative Office in the Netherlands, in de media als een oproep voor deelname van Taiwan in de WHO en WHA. Verder werd op 16 mei een vreedzame mars gehouden, georganiseerd door ons en andere organisaties zoals de Taipei Representative Office in The Netherlands en de Taiwan Business Association in The Netherlands, enz. Tevens heeft Mevrouw Hsin-Hsin Chen een brief gestuurd aan de Commissies voor Buitenlandse Zaken en Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking met een oproep voor uw steun.
Naast deze petitie is er ook een online petitie die u kunt terugvinden in de bijlage waar de petitie massaal gesteund wordt, zowel door de Taiwanezen binnen-en buiten Taiwan en door internationale sympathisanten. Wij hebben tot nu toe duizenden handtekeningen verzameld via deze online petitie. Onze oproep wordt mede gesteund door inwoners uit 31 landen en regio's inclusief Hong Kong en China.
Ten slotte, Taiwan strijdt, net als Nederland en de wereld, voor basale mensenrechten en gezondheid. De Stichting verzoekt de kamerleden om dit standpunt op te nemen in de agenda van de commissievergadering en dit onder de aandacht van de ministers te brengen. Vervolgens vraagt de Stichting de betreffende ministers bij de WHO aan te dringen om zich te houden aan haar eigen Handvest.
